මාතෘකාව

"Live like the last day of your life" Hope you have herd the famous saying Once I lived thy last day of my life Never ever think of living like that You'll see everything in a different way Even the smiles on peers face The streets you walked will not be the same You'll feel like you've got a lot to learn You will pass a lot of beautiful things But I bet you'll not notice a thing You'll forget the once you cared for You'll scream out your name dared for You'll see thy - truth world around Built on lies and decorated with sins You'll try to find "What is life" And you'll proclaim, that its meaning less You'll realize how much you loved yourself! You'll realize minutes are too precious to waste for others! You'll realize living is pathetic and cynical! Alas! You'll dream how the future would have be! Its a tough decision_ I know_ But you have a self right to do it so Yet, you will pray for things t

නෙක දහස් තරු ගහන අහස ගැබ    සිනැසෙමින් උඩගුවෙන් ඇයිද සද තනිව සිට             දිදුලමින් වලා හා මුකුළු කොට සිනසෙමින්    සැන්ගේමින් දගකාර සද කුමරි කෙලිලොල්ය          සැමවිටින්  නෙක දහස් තරු කුමරු ඈව දැක      කැලැබුනත් උන් වෙතින් කිරණ පොදි තෑගි ලෙස       එවුවත් තේජසින් මිතුදමින් ඇය කරා ලං               වුවත් සද කුමරි තනිකඩය වලා සිප           සැන්ගෙමින් පොළෝ මත සිසිලසේ සොමි කිරණ     වගුරමින් දිවා කල කටුක බව ඔහු වෙතින්            දුරලමින් ලෝ නිරිදු හට සතුරු තියුණු අවි      මොට ලමින් නිරතුරුව සිත් බැන්දේ ලෝ නිරිදු වෙත   තෙදින් වැව්‍ දියේ ඇළ දොලේ රටාවන්            මැවූවත් කවි කුකවි හුදී ජන මත් බවින්           කැලබුනත් රුක් අරණ මද්‍යයේ පාලු බව               නැසුවත් ලොවට සද සදක්මය ඇය එලෙස     නොසිතුවත් 2014

නිරසය නීරසය ගත වන සැම            දිනක තවත් මා වැනිම වැඩිමල් අය            එක්ක සිහිවෙනවා හිටියා මම නුබේ           එක්ක අනේ දෙවියනේ එනවද පුතු             එක්ක පුත  නුබ  මා  කුසට පැමිණිය දිනයේ         පටන් සිතුවේ පැතුවේ නුබේ සතුටය එදා           සිටන් හැදුවේ වැදුවේ ම නුබ මහා මෙරක්       ලෙසින් දැන් මාගේ වරද වියපත් වූ බවද              කියන් මෙහි නිතරම කලබැගෑනි ඇති              වෙනවා පින් රැස් කරන දරුවන් මෙහි පැමි       ණෙනවා පැමිණ අපේ සැප දුක් කම් විම                සනවා මතකය නුබේ නෙතු කදුලෑලි              පුරවනවා එන්නට ම බලන්නට බැරි ඇයිද               පුතේ එනවට නුබේ බිරිදෑ අකමැතිද                  පුතේ නැතිනම් මගෙන් වරදක් සිදු වුනිද            පුතේ තනිකම දුක මිසක් වරදක් නොමැත         සිතේ මගේ පුතේ සම දිනම ඔබහට සුබ          වේවා! දුක් කදුලැලි අග හිගකම් නොම              වේවා! නුබේ දරු පැටව යහතින් වැජ                  බේවා! පුතුනේ නුබට මේ ඉරණම නොම          වේවා! 2003